گل نرگس، همدمی دلفریب

گل نرگس (daffodill) همان افسانه خطرناکی است که در واقعیت جادوی سلامتی را به دوش میکشد. این گل زیبا از خانواده آماریلیس یا مارچوبه سانان است که هم خانواده هایی همچون گل نسرین، گل مریم، خورشیدی و آگاو دارد. نرگس گیاهی همیشگی است که از طریق کاشت پیاز رشد میکند. این گل فنجانی شکل است و بسته به نوع گونه ها، به ارتفاعی در حدود 30 – 60 سانتی متر میرسد و فضایی به اندازه 15 – 30 سانتی متر را اشغال میکند.

نرگس گیاهی با ظرافت و لطیف است که در اواخر فصل زمستان شکوفه میدهد و دربهار، گل های زرد یا سفید رنگ آن نمایان میشوند. پس از طی کردن فصل بهار و تابستان و با رسیدن به پاییز و زمستان، نرگس کم کم به خواب میرود و دوباره بعد از زمستان، رشد ونموی چشمگیر خواهد داشت. پس از گل دهی، هر ساقه دارای 1 تا 20 گل و هرکدام دارای 6 گلبرگ خواهند بود و این تعداد به تناسب نوع گل، تغییر خواهد کرد. نرگس اکثرا در ایران به رنگ زرد و سفید یافت میشود که گلبرگ ها سفید و تاج آن زرد رنگ است. این گل ها همچنین میتوانند به صورت دو رنگ و یا به رنگ نارنجی، قرمز و صورتی نیز یافت شوند.

به طور کلی گل نرگس به دلیل دارا بودن انواع مختلف، دارای رنگ های متنوعی است که هرکدام از این گونه ها نیز دارای تعداد گلبرگ های مختلفی هستند و از 6 گلبرگ در گل نرگس شیراز تا بیش از 10 گلبرگ در گل نرگس پرپر متغیر هستند.

پیازهای این گل قهوه ای رنگ، گلابی شکل و دارای ورقه های فلس مانند هستند که به صورت طبقه  ای روی یکدیگر قرار میگیرند. این گل دارای گونه های مختلف با رنگ های متفاوت است که هرکدام ظاهری خاص دارند اما با وجود تفاوت های جزئی، درکل خصوصیات مشابهی دارند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

X

لیست علاقه مندی ها

لیست علاقه مندی های شما خالی می باشد.